حسَان از شاعران مخضرم است یعنی کسی است که در دوره ی جاهلیت و اسلام شعر سروده است و او شاعری دلبسته و هوادار رسول خدا بود و اشعار زیادی در مذمت دشمنان پیامبر مانند ابوسفیان سرود. او شاعر زبردستی بود که اشعارش حربه خطرناکی علیه دشمنان پیامبر به شمار میآمد. بعضی گفتهاند در زمان حیاتش شاعری بزرگتر از او در میان مردم جزیره العرب وجود نداشته است. پیامبر نیز به او علاقه و توجه داشت. با این همه، نقل است که ترسو بود و در هیچ غزوهای شرکت نکرد.
پس از حسان شاعران دیگر طریقه ی او را پیروی کرده و تا امروز به مدح پیامبر پرداخته اند.
اما از شاعران ایرانی می توان گفت کسی نیست که در مقدمه ی دیوان یا در دیباچه ی کتابش به مدح پیامبر نپرداخته باشد و کتابش را به زیور نام آن حضرت نیاراسته باشد که از آن میان نظامی و خاقانی جایگاه ویژه ای در مدح پیامبر (ص) یافته اند. نظامی در تمامی آثار خود به طریق مصنوع به مدح پیامبر و معراج آن حضرت پرداخته است و در تمامی کلیات پنج گنجش با قدرت تمام این کار را انجام داده است و گنجینه ای بسیار باارزش از مدح و نعت پیامبر به وجود آورده است.
خاقانی نیز در قصایدش از تشیبیهات و استعارات فراوانی برای نشان دادن زیبایی چهره ی رسول اکرم )(ص) و سیره ی او بهره برده است و قصاید زیادی را به مدح آن بزرگوار اختصاص داده است... .